Hij is nog altijd huiverig om over zijn bijzondere ontdekking te praten en ook de exacte locatie houdt Peter de Mooij strikt geheim uit vrees voor eventuele gevolgen.
Immers, hij kreeg al eens een boze archeoloog achter zijn broek aan, die hem met een rechtszaak dreigde. Inzet was het verdrag van Malta, waarin is vastgelegd dat alles wat je in de grond vindt, moet afdragen. Daar heeft Peter zelf grote moeite mee, omdat hij ervan overtuigd is dat alles wat in ‘zijn’ grond ligt, van hem is. Hij wil dan ook zeker geen pottenkijkers rond zijn huis. Voor het eerst en het laatst doet Peter zijn verhaal. “Als kind kreeg ik de kriebels in mijn buik toen ik hoorde over geheime tunnels en gangen die vanuit het kasteel van Jacoba van Beieren zouden lopen, onder de rivier de IJssel door,” begint Peter zijn verhaal. “Daar waar ooit het kasteel stond in het Houtmansplantsoen, zouden vreemde onderaardse gangen lopen volgens de legende.” Deze legende heeft lang geleefd in Gouda en in de jaren 80 is zelfs een wichelroedeloper door de gemeente ingehuurd om opheldering over de tunnels te geven. Het bewijs bleef uit, dus is het nog altijd een legende.
Damwanden
Inmiddels is duidelijk geworden dat er toch een kern van waarheid in de legende moet zitten. “Nadat men damwanden had geslagen voor de aansluiting van het fietspad op de Gouderakse Tiendweg, viel het mij als bewoner op, dat er een vreemde put ontstond die bij de hevige regenval steeds groter werd. Ik stap regelmatig tussen het riet aan de IJssel, in de hoop er wat vogels te fotograferen. Soms staat er een roerdomp of zie je een paar baardmannetjes, altijd leuk voor de natuurliefhebber en amateurfotograaf. Maar ditmaal zag ik bij laag water dat de put veel groter was geworden. Op mijn hurken kon ik er een paar meter ver inkijken.” ‘Gewapend’ met zaklantaarn en fotocamera kroop Peter een stukje door de blubber de put in en deed een schokkende ontdekking. “Het was een tunnel en stond wel deels vol met water, maar bleek recht onder de IJssel door te lopen. Water droop van de muren en er hing een geur van verrotting. De adrenaline stroomde door mijn lijf. Zou het dan toch de tunnel zijn van Jacoba van Beieren, dacht ik. Ik ging terug naar huis om mijn lieslaarzen te halen. Ik nam ook de waterdichte metaaldetector mee.”
Overtreding
Natuurlijk besefte Peter dat het vrijwel zeker archeologisch grondgebied was en dat hij in overtreding zou zijn. “De tunnel was meer dan honderd meter lang en loopt dood op met veen en klei dicht gelopen gemetselde gangen. Met de detector vond ik bestek, musketkogels, oude duiten, een vreemde bronzen penning en een gouden herenring.” Enthousiast deelde Peter zijn ontdekking op zijn Facebookpagina, iets wat hij beter niet had kunnen doen. Van de gemeente en archeologische vereniging kreeg hij dwangbevelen om alle vondsten direct over te dragen aan de gemeente. “Ik heb geen zin in rechtszaken, dus heb ik besloten om alles over te dragen aan Golda, zodat het kan worden tentoongesteld aan het publiek. Maar eerst wil ik een gesprek met de gemeente hierover. Het is tenslotte op mijn grondgebied.” Ondanks aandringen geeft Peter de exacte locatie niet prijs. “Dat komt nog wel. Eerst alles formeel regelen. Maar wellicht zou het een mooie aanvulling zijn op de ontwikkeling van Koudasfalt.”