’Het blijft geweldig dat we dit voor elkaar hebben gekregen’

UPDATE
Utrechter Leon Giesen dacht te weten waar de nazischat, die Adolf Hitler aan het eind van de oorlog liet verdwijnen, begraven lag. De theatermaker bleek het echter niet bij het juiste eind te hebben. Onder de Wörnerstrasse van het Zuid-Duitse Mittenwald lag geen goud en diamanten, maar oud ijzer.

‘Als de moraal van dit verhaal is dat een mannetje zonder geld en macht het voor elkaar krijgt dat zelfs een gemeente in Beieren meedoet, dan is mijn doel bereikt.’ Giesen is, zoals hij dat woensdagavond vanuit Mittenwald aan persbureau ANP omschrijft, ‘medium teleurgesteld’. 

Leon Giesens zoektocht begon vorig jaar toen hij in De Volkskrant een artikel over journalist Karl Hammer las. Die beet jarenlang zijn tanden stuk op een muziekstuk waarin de plek van een schat van Hitler in code verborgen zit.

Der Führer zou het goud en diamanten aan het eind van de oorlog hebben laten verstoppen. De schat moest na de oorlog gebruikt worden voor de operatie Werwolf: een terreurgroep van de Nazi’s die de strijd moest voortzetten tegen de geallieerden. 

Germaanse runentekens, de liedtekst en een ‘M’ in de partituur van de Marsch Impromptu van componist Gottfried Federlein moesten de vindplaats onthullen. Ergens in de buurt van het Beierse Mittenwald, maar waar? Giesen ging puzzelen en combineren en ontrafelde dat het geroofde goud mogelijk bij een voormalig spoorwegemplacement in Mittenwald verborgen lag. Hij deponeerde zijn codekraker bij een notaris, nam advocaten in de arm en liet geologisch onderzoek doen. 

Het onderzoek wees uit dat er in elk geval iets in de grond onder de straat van het Zuid-Duitse Mittenwald zat wat er niet hoorde. Na lang overleg met de Duitse autoriteiten mocht er vandaag daadwerkelijk gegraven worden naar de vermeende schat. Om 07.00 uur begon een grote graafmachine met het weghalen van een laag asfalt op de straat en het graven. Maar op 2,5 meter bleek uiteindelijk niet de schat te liggen, maar slechts wat stukken staal en metaal.

‘Jammer’, aldus Giesen, maar ‘ik vind ook: als je iets doet, moet je het goed doen. Je kunt slechts ergens achter komen als je het daadwerkelijk onderzoekt. Ik ben tot het gaatje gegaan. Als ik het dan mis blijk te hebben, is dat geen punt. Het blijft geweldig dat we dit met zijn allen zo voor elkaar hebben gekregen.’ De theatermaker zamelde voor het onderzoek en de opgraving geld in via crowdfunding. Honderden mensen steunden zijn project. 

Giesen zal de zoektocht naar de vermeende nazischat nu wel laten rusten, laat hij weten. Maar hij zegt vooral blij te zijn dat hij voor het eerst in 10 maanden ‘eindelijk eens rustig kan slapen’.