Ik ga “nee” stemmen op 6 april.

Niet omdat ik tegen de Europese Unie ben. Integendeel.
Maar omdat ik geloof dat mijn EU nog heel wat stappen te gaan heeft om klaar te zijn voor het ontvangen van nieuwe partners die begeleid moeten worden naar een rechtsstatelijk sociaal systeem dat past bij “ons” Rijnlands ideaal.

Wat is dat, dat ideaal? Het omvat een nationale (ja: “nationale”!) gemeenschap die vrijheid, gelijkheid en broederschap omarmt.
Vrijheid van media, mening, contramening en doorzichtigheid van publieke zaken.
Gelijkheid voor de wet van allen die bij ons verblijven.
Broederschap (zusterschap) die conclusies uit empathie stuurt.

Op deze thema’s bestaan in de EU vele varianten. Ieder land of regio vult een en ander in op eigen wijze. De Zweden doen het zus, de Denen doen het zo. Het Land Hamburg doet het anders dan het Land Beieren. Toch vangt Beieren de vele vluchtelingen voorbeeldig op. Kan Nederland een puntje aan zuigen. Catalonië en Noord-Italië zouden graag een welvaartsstaat à la Duitsland hebben, maar beginnen achtergebleven Andalusië, resp de Mezzogiorno te haten omdat ze denken dat die regio’s hen ervan weerhouden.
Dat zijn problemen die op te lossen zijn binnen het EU-huis.
Het is de rijkdom van de vrijheid en de democratie.

Zelfs de ondoordachte toelating van landen als Roemenië, Bulgarije en Slowakije is niet onoverkomelijk. Roemenen zijn grotendeels opgehouden om Hongaren te discrimineren, er wordt gewerkt aan het Roma-probleem en corruptie wordt teruggedrongen.

Maar de EU laten samenvallen met grote landen als Turkije of Oekraïne met tientallen miljoenen inwoners, of met Georgië, Wit-Rusland, Moldavië, Azerbeidzjan en Armenië is op dit moment echt een stap te ver.
Dergelijke uitbreiding is op de agenda gekomen door de USA-politiek onder Bush II, die de EU reduceerde tot een soort filiaal van de NATO-voorwaarts acties.

“Fuck the EU”, zei de Amerikaanse vertegenwoordigster van regime-change tijdens de Maidan-protesten, toen Merkel aanspoorde tot matiging. Nee, de USA hadden de wijsheid in pacht: Het land uit elkaar scheuren, neofascistische groepen steunen en een regering opleggen met twee mislukte Georgische functionarissen, een Let en een Est. Plus een minister van Financiën met Oekraiense wortels maar gepokt en gemazeld in de USA.
De vroegere president van Georgië, Shakasvili, is NB ingezet om de in meerderheid russofone regio rond Odessa te “pacificeren”. Dat komt neer op onderdrukking van de meerderheid met behulp van de “Pravi Sektor” en andere neofascistische formaties. Zie brandstichting in vakbondsgebouw met tientallen doden.

Trouwens, in het Westen van Oekraïne is het ook niet pluis. In ’44/45 zijn de Polen aldaar verjaagd. Steden als Lviv (Pools: Lwów, vroeger: Lemberg) zijn ontdaan van hun grote Joodse bevolking door de Duitsers, maar ook door de lokale Oekraiens-Poolse bewoners. Veel van de gevluchte Polen zitten in Silezië van waaruit dan weer de Duitsers zijn verjaagd.

Kortom: Ik zou wel een oplossing weten voor de Oekraïne, maar de EU zou die nu nog niet kunnen opleggen. En de Amerikanen zijn daarin helemaal niet geïnteresseerd.

Rutte moet dus naar Washington om ervoor te zorgen dat de diefstal van Nederlands cultureel erfgoed door Oekraïense instanties en hun nazistische hulptroepen gerepareerd wordt.

Conclusie: Eerst werken aan eigen versterking van de EU. Vervolgens misschien uitbreiden.
Op die manier kan het “GeenPeil” initiatief misschien helpen om de EU zoals ze bedoeld is, te redden.

De ironie van de geschiedenis heeft wel onverwachtere resultaten laten zien 🙂