Güney İtalya’daki bu ayrılık hareketi ise daha çok ekonomik nedenlerle teşvik ediliyor. Lombardiya, Aosta, Piyomonte, Ligurya, Veneto ve Emilia – Romagna bölgeleriyle Kuzey, sanayi ve bankalarıyla İtalya’nın milli gelirinden büyük bir pay elde ediyor. Buna karşın, birçok Kuzey İtalyalı, ülkenin orta ve güney bölgelerinin bu zor elde edilen kazancı har vurup harman savurduğuna inanıyor. 1990’lı yıllarda Kuzey Ligi (Lega Nord) Partisi, adını Po Ovası’nın İtalyancası olan ‘’pianura padana”dan alan Padanya için tam bağımsızlık istiyordu. Bugün ise parti daha ılımlı. Şu anki talepleri, Kuzey’in kazanılan gelirin dörtte üçünü, önce Roma’ya göndermek yerine kendine ayırabilmesi.

Güney Tirol’da siyasal – ekonomik ve tarihsel – kültürel faktörler öne çıkıyor. Güney Tirol, Birinci Dünya Savaşı’nın sonuna kadar Avusturya – Macaristan İmparatorluğu’na aitti. Daha sonra ise İtalya’ya verildi. Bölge, Mussolini zamanındaki yoğun İtalyanlaştırma sürecinden sonraki dönemde siyasi anlamda ve dil açısından hep biraz daha fazla özerklik elde etti. Zengin bir bölge olan Güney Tirol, devlet gelirlerinin büyük bir kısmını kendine ayırma hakkına dahi sahip. Yani, aslında Güney Tirol, uzun zamandır özgür görünüyordu. Ancak, devlet borçları krizi, ayrılık tartışmalarını yeniden alevlendirdi. İtalya, Yunanistan’dan sonra Euro Bölgesi’nde en çok borcu olan ülke. İtalyan ekonomisi, toparlanmakta güçlük çekiyor. Kendi durumları iyi olan birçok Güney Tirol’lu, İtalya’nın geri kalanının bu problemiyle uğraşmak istemiyor. Bu nedenle de ‘’Roma’dan ayrıl’’ fikrini giderek daha fazla destekliyorlar.