„Als de moraal van dit verhaal is dat een mannetje zonder geld en macht het voor elkaar krijgt dat zelfs een gemeente in Beieren meedoet, dan is mijn doel bereikt.” Theatermaker Leon Giesen is, zoals hij dat woensdagavond vanuit Mittenwald omschrijft, „medium teleurgesteld”. De vermeende nazischat waar hij en een team van mensen woensdag naar groef in het Duitse Mittenwald, blijkt slechts een paar „metalen troepjes en niet op zijn minst een metalen motorblok of iets dergelijk” te zijn.

De zoektocht van de Utrechter naar de nazischat van goud en diamanten begon bijna een jaar geleden, toen hij in aanraking kwam met een muziekpartituur van de Marsch Impromptu van componist Gottfried Federlein. Daarin zou de plaats waar de schat zou zijn verstopt, versleuteld zijn. Onderzoeksjournalist Karl Hammer had zeven jaar gezocht naar de schat, maar ook die kwam er maar niet uit.

Giessen pakte de uitdaging op en dacht de code gekraakt te hebben: hij meende dat het geroofde goud en de geroofde diamanten mogelijk bij een voormalig spoorwegemplacement in Mittenwald zou liggen.

De theatermaker begon een onderzoek, liet geofysisch onderzoek ter plekke doen, regelde financiers door middel van crowdfunding en kreeg zelfs de burgemeester van Mittenwalt zo enthousiast dat deze toestemming gaf voor het graven. Dat gebeurde woensdag dan daadwerkelijk. Met als resultaat: een aantal stukken metaal.

„Jammer”, aldus Giesen, maar „ik vind ook: als je iets doet, moet je het goed doen. Je kunt slechts ergens achter komen als je het daadwerkelijk onderzoekt. Ik ben tot het gaatje gegaan. Als ik het dan mis blijk te hebben, is dat geen punt. Het blijft geweldig dat we dit met zijn allen zo voor elkaar hebben gekregen.”

Giesen zal de zoektocht naar de vermeende nazischat nu wel laten rusten, laat hij weten. Maar hij zegt vooral blij te zijn dat hij voor het eerst in 10 maanden „eindelijk eens rustig kan slapen”.