Οι πανηγυρισμοί για το θρίαμβο των Χριστιανοκοινωνιστών (του CSU που είναι το αδελφό κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών της καγκελαρίου Μέρκελ στη Βαυαρία) κόπασαν.
Αρχίζει να συνηθίζει στην πολυκοσμία της συγκατοίκησης η Μέρκελ…
Τώρα ήρθε η ώρα του πραγματικού απολογισμού, ύστερα από την παταγώδη αποτυχία των Φιλελεύθερων (FDP) στη Βαυαρία, που με 3,3% έμειναν εκτός Βουλής.
Ακόμη και αν το FDP περάσει το κατώφλι του 5% την ερχόμενη Κυριακή, στις εκλογές για την ομοσπονδιακή Βουλή της Γερμανίας, ο απερχόμενος κυβερνητικός συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών (CDU) και Φιλελεύθερων, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, δεν θα έχει την πλειοψηφία που χρειάζεται για να παραμείνει στην εξουσία. Πόσω μάλλον όταν για να μη μείνει εκτός ομοσπονδιακής Βουλής το FDP, είναι αναγκασμένο να ζητήσει τη στήριξη Χριστιανοδημοκρατών ψηφοφόρων, όπως έκανε και το 2009.
Τότε το τέχνασμα αυτό δούλεψε και οι Φιλελεύθεροι πήραν σχεδόν 15%, αλλά τώρα το CDU δεν δείχνει διατεθειμένο να το επαναλάβει εις βάρος των δικών του ποσοστών.
Το SPD
Και οι Σοσιαλδημοκράτες, όμως, παρόλο που στη Βαυαρία ενίσχυσαν τα ποσοστά τους κατά δύο μονάδες, είναι απολύτως απίθανο να μπορέσουν να σχηματίσουν εκείνοι κυβερνητική συμμαχία πλειοψηφίας με τους Πράσινους. Η μόνη τους πιθανότητα θα ήταν να ζητήσουν και να πάρουν τη στήριξη της Αριστεράς, αλλά η κοινοβουλευτική πλειοψηφία τους θα ήταν οριακή και οι πολιτικές «δουλείες» μιας τέτοιας κυβέρνησης θα την καθιστούσαν εξαιρετικά δυσκίνητη και ευάλωτη σε πιέσεις.
Οπως ήταν φυσικό, οι περισσότεροι αναλυτές άρχισαν ήδη να θεωρούν ως πιθανότερη εξέλιξη το σχηματισμό κυβέρνησης «μεγάλου συνασπισμού» μεταξύ CDU και Σοσιαλδημοκρατών. Αυτή είναι μια προοπτική στην οποία η καγκελάριος αποφεύγει να αναφερθεί τους τελευταίους μήνες. Ενδεχομένως επειδή είναι βέβαιο ότι το κόμμα της θα αναδειχτεί πρώτο από τις κάλπες, οπότε θα πάρει εκείνη την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και θα έχει το πάνω χέρι στις διαπραγματεύσεις.
Με έναν ισχυρό κυβερνητικό σύμμαχο όπως το SPD, η κ. Μέρκελ θα έχει ελάχιστη αντιπολίτευση από τους πολιτικούς της αντιπάλους αλλά και λιγότερες πιέσεις από τους εσωκομματικούς άσπονδους φίλους, όπως ο παντοδύναμος πλέον πρωθυπουργός της Βαυαρίας, Χορστ Ζέχοφερ.