Τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού στη Γερμανία, ξέσπασε ο πρώτος δημόσιος μεγάλος καυγάς. Από τη μια πλευρά οι Σοσιαλδημοκράτες και οι Χριστιανοκοινωνιστές (το αδελφό κόμμα της Μέρκελ στη Βαυαρία) απαίτησαν να γίνονται δημοψηφίσματα για τα σημαντικά θέματα της ευρωπαϊκής πολιτικής, από την άλλη πλευρά οι Χριστιανοδημοκράτες δεν θέλουν ούτε να το ακούσουν.

Αυτή η «παράξενη» συμμαχία έσκασε σαν βόμβα στις διαπραγματεύσεις του Βερολίνου, κυρίως διότι οι Σοσιαλδημοκράτες είναι βέροι ευρωπαϊστές, ενώ οι Χριστιανοκοινωνιστές θέλουν να φέρουν πίσω στη Βαυαρία όσο το δυνατόν περισσότερες αρμοδιότητες. «Πρέπει να ρωτάμε τους πολίτες εάν θέλουν να εκχωρούν ακόμη περισσότερη εξουσία στις Βρυξέλλες, πρέπει να τους ρωτάμε εάν θέλουν να μπουν κι άλλα μέλη στην Ε.Ε., πρέπει να τους ρωτάμε εάν θέλουν να δίνουμε περισσότερα χρήματα στα κοινοτικά ταμεία», λέει ο Χριστιανοκοινωνιστής υπουργός Εσωτερικών, Χανς Πέτερ Φρίντριχ.

Η αντίδραση των Χριστιανοδημοκρατών ήταν άμεση, αν και όχι δημόσια. Το επιχείρημά τους είναι ότι για κάθε σημαντική απόφαση στην Ευρώπη ψηφίζει η γερμανική Βουλή, οπότε δεν υπάρχει δημοκρατικό έλλειμμα.

Θα τσακίσουν οι διαπραγματεύσεις στο θέμα των δημοψηφισμάτων; Όχι. Προφανώς, όμως, τα κόμματα τραβούν το σκοινί όσο αντέχει. Η γενική γραμματέας των Σοσιαλδημοκρατών, Αντρέα Νάλες, εμφανίζεται καθησυχαστική: «Έχουμε ήδη καλύψει το 50% του δρόμου», υποστηρίζει. Διαφορετική άποψη εκφράζει ο γενικός γραμματέας των Χριστιανοκοινωνιστών, Αλεξάντερ Ντομπρίντ: «Κινούμαστε στην ομίχλη και δεν βλέπουμε φως», λέει. Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.